خطردوپینگ با انسولین

انسولین به دلیل ویژگی آن در افزایش توان جسمی و عملکرد بدن،امروزه به عنوان یک داروی دوپینگ توسط برخی ورزشکاران مورد سوء استفاده قرار می گیرد .انسولین تقریبا” یک داروی کامل از لحاظ افزایش توان جسمی و قدرت بدنی ورزشکاران است.ولی با اینحال مصرف این دارو در میان ورزشکاران می تواند سبب ایجاد عوارض جبران ناپذیری شود.تزریق انسولین سبب ورود گلوکز به داخل سلول های عضلانی می شود.چنانچه گلوکز وارد شده به داخل سلول عضلانی ،بیش از حد نیاز باشد ،سطح آن در خون کاهش یافته و ساخت گلوکاگون که منبع اصلی کربوهیدرات و نیز یک عامل قدرتی با شروع اثر بسیار سریع است ،در طی فعالیت های ورزشی تحریک می شود.بدنسازان از تزریقات مکرر و منظم انسولین کوتاه اثر به همراه رژیم های پر کربوهیدرات به منظور افزایش توده عضلانی استفاده می کنند.این روش به دلیل افزایش حجم گلوکاگون در داخل سلولهای عضلانی سبب افزایش توده عضلانی شده و نیز با جلوگیری از شکسته شدن پروتئین های عضلانی و ساخت بیشتر عضلات ،سبب افزایش حجم و سایز عضلات می شود.متخصصان معتقدند استفاده از این روش به صورت طولانی مدت می تواند منجر به کاهش توانایی تولید انسولین توسط خود بدن شده و در نهایت منجر به دیابت شود.جدای از این عوارض ،از آنجایی که ورزشکاران از دوز دقیق انسولین تزریقی آگاهی ندارند از روش آزمون و خطا استفاده می کنند که می تواند منجر به عوارض خطرناکی شود.عده کمی ورزشکار متقلب به دنبال داروهای جدید ولی غیر قابل شناسایی توسط کمیته بین المللی المپیک (I.O.C)هستند.در دهه های اخیر استفاده از اریتروپویتین و هورمون رشد در میان ورزشکاران رواج یافته ولی به دنبال پیشرفت علم و ابداع آزمون های تشخیصی جهت سنجش این ترکیبات توسط I.O.C آنها به دنبال جایگزین مناسب برای این داروها برآمدند.از آنجایی که نیمه عمر انسولین ۴ دقیقه است ،بنابراین خیلی سریع در بدن ناپدید می شود و بنابراین ردیابی و شناسایی آن مشکل خواهد بود.حتی در صورت شناسایی انسولین در بدن ،تفکیک انسولین تزریقی از انسولین طبیعی بدن ناممکن به نظر می رسد.بنابراین ورزشکاران انسولین را یک جایگزین مناسب می دانند.این در حالی است که I.O.C اعلام نموده است که این کمیته قادر به شناسایی انسولین و حتی افتراق انسولین طبیعی از نوع تزریق شده در بدن ورزشکاران است و در صورت شناسایی ،این عمل جرم تلقی خواهد شد.